Dag 23, 24 en weer naar huis

De volgende ochtend, vrijdag, ga ik eerst boodschappen doen in het dorp. Het is ongeveer 10 minuutjes fietsen. Daar haal ik voldoende etenswaren voor 5 personen want Laura, Mark en Rob komen vanmiddag ook aan boord en varen de laatste paar dagen met ons mee. 

Voor het ontbijt vragen we via de Marifoon eerst of we mee naar beneden kunnen met een vrachtschip. We horen van de sluisbaas dat dit nog minstens een uurtje gaat duren. Omdat we vlak bij de sluis liggen, de haven uit en we zijn er, gaan we eerst even rustig ontbijten. Ik heb verse broodjes gehaald, weer anders dan in Frankrijk, geen stokbrood meer.

Na het ontbijt is het touwen los en gaan. We kunnen inderdaad al vrij gauw met de sluis mee. We varen weer heerlijk over de Moezel. Echt een schitterende omgeving met enorm veel wijngaarden. Op een gegeven moment stond er ook helemaal boven op een berg een kasteel. Op de kaart kon ik al zien dat we straks aan de achterkant van dit kasteel weer langs zouden varen, na een hele grote bocht. Dus inderdaad, dik een uur later, zagen we het kasteel vanaf de andere kant. De Moezel slingert enorm dus om iedere hoek weer een ander mooi uitzicht.

In het dorpje Cochem stonden Laura, Mark en Rob aan de kant en hebben we heel even aangelegd om hun op te laten stappen. Het was inmiddels al 4 uur in de middag maar Bert wou nog een stuk verder varen.  Na een kleine 2 uur hebben we Mark en Rob met de fietsen weer van boord gelaten, zij zouden de auto weer ophalen zodat ze hun slaapspullen voor vannacht weer hadden. Ondertussen zijn Bert, Laura en ik doorgevaren, op zoek naar een goede aanlegplaats. Die vonden we in een kleine haven, ongeveer een uurtje verder gevaren. In het plaatsje Brodenbach was een kleine haven. We zijn erin gevaren en hadden voor het eerst dat er een haven vol was. Helemaal achterin, na het bord waar op stond dat we niet verder mochten varen, lagen nog 2 andere boten aan de kant. Er lag nog een soort ponton waar onze boot prima aan aangelegd kon worden. De man van de boot die achter ons lag zei: officieel is het verboden om hier te liggen maar wij 2 liggen er ook en niemand zegt er iets van dus in het ergste geval moet je morgenvroeg weg zijn. Dat risico namen we besloten wij. Uiteindelijk hebben we heerlijk gegeten en geslapen op die plek.

Mark en Rob waren pas vrij laat in de avond weer terug aan boord en hebben laat gegeten. Daarna was het luchtbed oppompen en de boot in gereedheid brengen om met 5 man te slapen. Dit ging prima. 

De volgende morgen ging Mark op weg voor verse broodjes maar die waren op. Dus heb ik maar zelf brood afgebakken. Daarna lekker ontbeten met z’n allen. Heel gezellig zo met de kids. Na het ontbijt hebben we de taken voor deze dag verdeeld. Mark zou naar de eerste sluis rijden met de auto en daar zal Laura met hem wisselen. Zij gaat dan naar de volgende sluis waar we weer proberen te wisselen. Laura doet ondertussen ook boodschappen voor het avondeten en de lunch. Zo gezegd zo gedaan.

We hebben nog 2 sluizen te doen voordat we op de Rijn uitkomen. Dat gaan we vandaag makkelijk halen dus ik heb alvast een haven uitgezocht waar we de boot voor langere tijd kunnen laten liggen. Ik heb ze gebeld en dat was geen probleem. Dus op naar Oberwinter, zo heet de plaats waar we heen gaan. Bij de eerste sluis lukt het om Mark en Laura om te wisselen. Bij de 2e sluis is het echter niet mogelijk om te wisselen. We besluiten dat Laura doorrijd naar de haven en daar op ons wacht.

Na de 2 sluizen varen we door Koblenz heen en komen we uit op de Rijn. Het is hier een heel stuk drukker dan op de Moezel. Dit is geen rustig riviertje zoals we tot nu toe hebben gehad. Ten eerste varen er veel meer en grotere boten, er is nog steeds ruimte zat maar het is wel opletten. Ten tweede hebben we nu echt de stroming mee! Waar de Moezel bijna niet stroomde, de Rhône wel stroming had maar die hadden we tegen, hebben we nu een fikse stroming mee. We varen net zoveel toeren als op de Rhône en de Moezel maar gaan nu makkelijk 20 kilometer per uur waar we eerst 14 a 15 kilometer per uur haalden. Lijkt niet zo veel maar is echt wel een stukkie harder. Maar het gaat prima, Mark vind het enorm leuk om te varen en voor we het in de gaten hebben zijn we al bij de haven.

Als wij in de haven aankomen zit Laura in het restaurant op ons te wachten. We kiezen een ligplaats voor de boot uit de nummers die ons zijn doorgegeven door de havenmeester en dan komt Laura ook al aanlopen. We hebben een gezellige middag en avond in de haven en slapen voorlopig voor de laatste nacht op de boot.

Zondagochtend ontbijten we eerst lekker met elkaar en daarna gaat het grote opruimen beginnen. Mark en Bert halen de startaccu’s uit het ruim, ze zijn kapot en we nemen ze mee naar Nederland om te vervangen. Ook komen ze tot de ontdekking dat de pomp van de badkamer het niet gedaan heeft, de vlotter is blijven hangen en nu staat er weer water onderin de boot. Mark schept dit eruit terwijl Bert andere klusjes doet. Rob en Laura lop diverse keren op en neer naar de auto met allerlei spullen die mee naar huis moeten. Ik maak alles schoon en ruim op zodat de boot schoon achterblijft. Dan is alles klaar en gaan we met de laatste spullen naar de auto. Op naar huis. De boot blijft achter tot de volgende keer dat we tijd hebben om de laatste 350 a 400 kilometer naar huis te varen. 

Na 2,5 uur rijden zijn we weer thuis. Het waren 2,5 hele mooie weken. We hebben echt genoten maar nu roept de arbeid weer even.

Tot over een paar weken voor het laatste stuk van onze reis.